Een Review en Post Note

Lieverds,

Bijna een jaar geleden begon ik aan dit grote avontuur. Het is nu voorbij, verleden tijd. Met de meest prachtige herinneringen en ervaringen ben ik thuis gekomen in juli. Erna volgde een rollercoaster van weerzien, verhalen en blijdschap. Thuiskomen was fantastisch, en deed me weer extra waarderen wat ik had achtergelaten. Maar nu ik alweer een half jaar terug ben, lijkt nederland alweer zo gewoon, en California zo ver weg, en zo lang geleden. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik ochtenden op me mountainbikie naar de Peet’s Coffee ging, of dat ik samen met Roder ons verdwaalden in de grote supermarkten van Davis, of smiddags thuiskwam en de A’s wedstrijd aanzette, of dat ik de zaterdag begon met een frisse duik in het zwembad...Het lijkt allemaal zo van een andere wereld, en het enige wat ik hier in Nederland kan doen, is California Dreamin’.

California is voor mij een levensevaring geweest. Het was allemaal te mooi om waar te zijn. Ik vond het fantastisch dat ik zulke goede vrienden had in Annemieke en Vicky en Dean die mij af en toe op sleeptouw namen om leuke dingen te doen. Geweldig dat Moritz tegelijkertijd in Berkeley zat en dat ik hem kon bezoeken bij elke trip naar de big city. Super leuk om in Davis jongens te ontmoeten als Roder, Rob en Jannes, en uiteindelijk Stefan, met wie ik een fantastisch Spring break heb beleefd. De road trip dat werkelijk als een van de hoogtepunten naar voren springt bij het terugdenken aan die tijd.

Nu ik toch bij hoogtepunten ben beland wil ik graag nog een paar andere naar voren brengen. Een van de eerste is het vieren van oud en nieuw in SF met Moritz. De zoektocht naar de perfecte plek om het vuurwerk te bezichtigen en dan erachterkomen dat het vuurwerk van een totaal andere kant geschoten wordt. De weekendjes snowboaden met Annemiek waren ook fantastisch, de trip naar de bergen, het uitzicht, natuurlijk het heerlijke gevoel van sneeuw onder je board, maar ook vooral de gezelligheid die ik mocht meemaken met de Howsepians. De SF trips naar Moritz waren ook geweldig, met name de avond dat ik wel bier mocht drinken in de kroeg daar, maar ook de SF-weekendjes met Rob en Roder waren geweldig. SF stad is opzich al een enorm hoogtepunt en aan die stad heb ik ook enorm veel plezier beleefd. Ik kon daar in me eentje dagen rondgaan, er was zoveel te zien, zoveel te doen, maar heerlijk vond ik het ook om af en toe me ogen dicht te doen in een van de mooie parken van de stad. SF is een plek waar veel mensen zichzelf kunnen zijn, daarom zie je daar de meest verschillende typetjes rondlopen maar dat zorgt er wel voor dat je nooit uitgekeken raakt op de stad. Hoogtepunten voor mij waren ook alle honkbal gerelateerde dingen; van de kaartjes voor opening day tot de slagkooien in Davis, honkbal was daar zo aanwezig, en ik kon daar zo van genieten. Ook dat mis ik hier echt in Nederland. De oppasmiddagen bij de Mirtles waren ook zo leuk, hoewel soms ook zo vermoeiend, maar gewoon het contact met Vicky en Dean was ook zo ontzettend leuk. De bezoekjes van mam en lisa, en adriaan en pap waren ook zo geweldig. Ik kon ze laten zien in welke wereld ik me begaf, en het was weer heerlijk om wat familie om me heen te hebben. Wat de trip ook zo’n geweldig succes heeft gemaakt, waren alle mensen om me heen. Vrienden overal, met sommigen zal ik hopelijk me leven lang nog contact houden, met anderen is het contact nu al aan het verwateren, maar dankzij hun heb ik zoveel goede herinneringen.

Dus hier zit ik dan een half jaar later, mijn hoogtepunten te typen, in een bitter koud Nederland, met al die herinneringen in foto’s en verhalen. Maar ook zit ik met het verlangen om weer terug te gaan. Ik zou zo graag een stage in SF willen doen, of misschien verder studeren in California. Maar tot die tijd, blijft het bij California Dreamin’.