Gedag Aan Mijn Tiener Jaren
Door: Max
Blijf op de hoogte en volg Max
07 Mei 2007 | Verenigde Staten, Davis
Dit keer geen wedstrijd verslag, of beschrijving van een fantastisch week. Dit keer een kleine note aan mezelf. Vandaag namelijk, 6 mei, de dag voor me verjaardag, zeg ik gedag tegen my teenage years. Dus nu even een moment van terugblik, herinnering en waardering. (Och jesus wat klinkt dit allemaal emo zeg, ff dat jullie weten heb vandaag een heerlijke dag, ben heel vrolijk, maar ben ook ff alleen thuis en ik bedacht opeens om dit te gaan schrijven. Tja en een beetje drama in de woorden maakt het gewoon beter klinken. Dus denk maar niet dat ik nu zit te janken van de heimwee, nee, ik zit gewoon heerlijk hollandse drop te eten, de A’s hebben net gewonnen, vanochtend lekker in de batting cage geslagen en morgen ben ik jarig....dus ik ben prima!)
Als ik een beetje chronologisch door me tiener jaren blader, is een van de eerste dingen die bij mij naar boven komt, de trip naar Japan. Ik zie me daar nog steeds staan als jong broekie, de hand van Hank Aaron schuddend, en niet beseffende dat deze grote donkere hand van hem 755 homeruns heeft geslagen, en ik op dat moment naast een honkbal legende sta. Die trip naar Japan heeft zeker een enorme indruk gemaakt op zo’n klein rood jochie als ik, maar het was eigenlijk die ideale vakantie met honkbal en veel internationale invloeden. (mmm, klinkt bekend he!)
Erna volgt in mijn hoofd al snel het afscheid van de basisschool, waar ik toen ook echt klaar voor was. En hoewel de eerste dagen van de middelbare school natuurlijk doodeng waren, al snel werd de Maxi-Cosi relatie neergezet. Samen hebben we ontzettend veel meegemaakt, en zijn we door onze fases heen gegaan. Tja die jonge tiener jaren brengen heel veel eersten met zich mee, waaronder ook het andere geslacht en al het drama dat daarbij komt kijken. Koos en ik hebben zeker onze portie daarvan gehad;) Maar dat brengt me op de vriendschappen die in de middelbare school worden gesmeden, want al snel was er een bepaald groepje jongens die veel met elkaar omgingen. Die club jongens is door zijn ups en downs geweest, nieuwe jongens erbij, oude jongens er een beetje uit, en vice versa. Toch was er wel een constante in te vinden die tot op de dag van vandaag is blijven bestaan. Echter de twee jongens die er in het begin niet bij waren, zijn nu niet meer weg te denken uit de groep. “E en El”. Eloy, die eigenlijk nooit naar de middelbare school in groningen had moeten gaan want daardoor heeft ie het begin gemist, maar toch een fantastische comeback heeft gemaakt. En Eltjo, de jonge die met een boers accent Roden (Roood’n) uitsprak als zijn vroegere woonplaats, totdat we doorkregen dat hij uit Roohn kwam, bij Rotterdam in de buurt. Zo heb ik met elke jongen wel fantastische herinneringen. En het is deze club jongens die een uitroepteken en een smiley face achter mijn tiener jaren zet. Met als absolute hoogtepunten de twee zomervakanties met elkaar, wel twee jaar in verschillende formaties, maar toch twee jaar met onvergetelijke herinneringen. Maar naast deze club boys zijn er ook nog andere vriendschappen opgebloeid waarvan ik hoop dat ze nog lang meegaan.
Als ik dan door blader kom ik al gauw in het examen jaar, een fantastisch jaar, geweldige feestjes, echt een einde van een tijdperk. Een zorgeloos tijdperk, waarbij een jonge zoals ik in een soort waan leefde dat hij alles al kon en wist. De wereld lijkt zo gemakkelijk vanuit de kleine klaslokaaltjes. Het gekke is dat ik nu bijna hetzelfde gevoel heb, hoewel ik ook denk dat na je studententijd het serieuze leven pas echt begint. Op de middelbare school leer je jezelf kennen hoewel je elke maand weer een beetje veranderd. Al was het maar de verschillende haarstijlen die ik heb gehad gedurende die tijd.
Na de middelbare school volgde een doodenge maar succesvolle start in Utrecht. Ik denk dat mijn vertrek naar Utrecht een van me beste beslissingen is geweest van de afgelopen tijd. Niet alleen vond ik daar een school die echt perfect bij mij pastte, een fantastisch jong honkbal team, en geweldig leuke mensen, maar ik vond ik daar de wetenschap dat er nog zoveel leuke plekken zijn op de wereld naast Groningen. Ookal blijft Groningen natuurlijk altijd in je hart zitten, andere plekken hebben nu bij mij ook de ruimte gekregen om opgenomen te worden. Eigenlijk komt het erop neer dat het vertrekken naar andere omgevingen zoveel makkelijker is als je weet dat datgene wat je achterlaat, een fantastische plek is om naar terug te komen. En met die instelling kijk ik ook naar deze trip naar Californie. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet hier fantastisch, maar het thuiskomen lijkt me ook weer zo leuk!
Morgen is niet alleen me 20ste verjaardag, het is ook me 15th Anniversary van mijn honkbal carriere. Ik weet nog goed dat ik naar me eerste training ging in groningen op me verjaardag samen met Opa Meijer. En hoewel ik toen al zo genoot van dat balletje, een rode nep-leren handschoen en een te lange knuppel, gedurende mijn tiener jaren is mijn liefde en respect voor het spelletje alleen nog maar gegroeid. Honkbal, met zijn kleurrijke geschiedenis, en zijn terugkomende populariteit, is toch echt mijn spelletje geworden. Ik ben nu al bang voor de dag dat mijn zoon zegt: “Pap, ik wil voetballen.” want ik weet niet of ik dat dan trek. Toch wil ik niet zo iemand worden die in tranen uitbarst als de A’s de World Series verliezen en vervolgens me ziekmeld voor de komende twee weken, want “het blijft maar een spelletje”. Tegelijkertijd is dat een van de lelijkste dingen die iemand tegen me kan zeggen want voor mij is het al veel meer dan alleen een spelletje.
Ook hebben mijn tiener jaren mijn eerste serieuze relatie gebracht, en hoewel dat af en toe als een rollercoaster ride voelde, prijs ik nog steeds elke dag die ik met Carlijn heb gehad. Van die relatie heb ik enorm veel geleerd, niet alleen over liefde maar ook over mezelf. En hoewel ik op dit moment heel veel leuke herinneringen kan delen die ik heb aan haar, zijn er veel ook prive dus sla ik dat nu even over.:)
Dus vandaag op me laatste dag als teenager, heb ik even een moment genomen om door die glorieuze tiener dagen te bladeren, sommige dingen heb ik op me witte vel kunnen krijgen, maar de meeste dingen kunnen maar moeilijk neergezet worden met een toetsenbord, en als de jonge schrijver die ik nog ben, heb ik dus veel dingen achterwege gelaten. Wel wil ik iedereen hartelijk bedanken die mij heeft geholpen door mijn tiener jaren heen, iedereen die het met mij gedeeld heeft, en iedereen die met mij gelachen heeft. Maar met name wil ik me vader en me moeder bedanken. Want ondanks alles wat ze hebben meegemaakt, waren ze er nog steeds altijd voor mij. En nu nog maken zij dagen als deze mogelijk voor mij.
Het is een fantastische tijd geweest, en ik mag mezelf met deze 10 mooie jaren ook echt gelukkig prijzen. De dingen die ik heb gezien, en de dingen die ik heb gedaan voor me 20e, doen mij alleen maar hopen dat dit slechts het begin is, en dat er nog veel meer te komen is. En morgen begint het dan, de eerste dag van de rest van mijn leven. De eerste dag van mijn twintiger jaren. De eerste dag na mijn tiener jaren. Maar ik weet nu al, morgen voel ik me geen spat anders. Misschien maar goed ook.;)
Als ik een beetje chronologisch door me tiener jaren blader, is een van de eerste dingen die bij mij naar boven komt, de trip naar Japan. Ik zie me daar nog steeds staan als jong broekie, de hand van Hank Aaron schuddend, en niet beseffende dat deze grote donkere hand van hem 755 homeruns heeft geslagen, en ik op dat moment naast een honkbal legende sta. Die trip naar Japan heeft zeker een enorme indruk gemaakt op zo’n klein rood jochie als ik, maar het was eigenlijk die ideale vakantie met honkbal en veel internationale invloeden. (mmm, klinkt bekend he!)
Erna volgt in mijn hoofd al snel het afscheid van de basisschool, waar ik toen ook echt klaar voor was. En hoewel de eerste dagen van de middelbare school natuurlijk doodeng waren, al snel werd de Maxi-Cosi relatie neergezet. Samen hebben we ontzettend veel meegemaakt, en zijn we door onze fases heen gegaan. Tja die jonge tiener jaren brengen heel veel eersten met zich mee, waaronder ook het andere geslacht en al het drama dat daarbij komt kijken. Koos en ik hebben zeker onze portie daarvan gehad;) Maar dat brengt me op de vriendschappen die in de middelbare school worden gesmeden, want al snel was er een bepaald groepje jongens die veel met elkaar omgingen. Die club jongens is door zijn ups en downs geweest, nieuwe jongens erbij, oude jongens er een beetje uit, en vice versa. Toch was er wel een constante in te vinden die tot op de dag van vandaag is blijven bestaan. Echter de twee jongens die er in het begin niet bij waren, zijn nu niet meer weg te denken uit de groep. “E en El”. Eloy, die eigenlijk nooit naar de middelbare school in groningen had moeten gaan want daardoor heeft ie het begin gemist, maar toch een fantastische comeback heeft gemaakt. En Eltjo, de jonge die met een boers accent Roden (Roood’n) uitsprak als zijn vroegere woonplaats, totdat we doorkregen dat hij uit Roohn kwam, bij Rotterdam in de buurt. Zo heb ik met elke jongen wel fantastische herinneringen. En het is deze club jongens die een uitroepteken en een smiley face achter mijn tiener jaren zet. Met als absolute hoogtepunten de twee zomervakanties met elkaar, wel twee jaar in verschillende formaties, maar toch twee jaar met onvergetelijke herinneringen. Maar naast deze club boys zijn er ook nog andere vriendschappen opgebloeid waarvan ik hoop dat ze nog lang meegaan.
Als ik dan door blader kom ik al gauw in het examen jaar, een fantastisch jaar, geweldige feestjes, echt een einde van een tijdperk. Een zorgeloos tijdperk, waarbij een jonge zoals ik in een soort waan leefde dat hij alles al kon en wist. De wereld lijkt zo gemakkelijk vanuit de kleine klaslokaaltjes. Het gekke is dat ik nu bijna hetzelfde gevoel heb, hoewel ik ook denk dat na je studententijd het serieuze leven pas echt begint. Op de middelbare school leer je jezelf kennen hoewel je elke maand weer een beetje veranderd. Al was het maar de verschillende haarstijlen die ik heb gehad gedurende die tijd.
Na de middelbare school volgde een doodenge maar succesvolle start in Utrecht. Ik denk dat mijn vertrek naar Utrecht een van me beste beslissingen is geweest van de afgelopen tijd. Niet alleen vond ik daar een school die echt perfect bij mij pastte, een fantastisch jong honkbal team, en geweldig leuke mensen, maar ik vond ik daar de wetenschap dat er nog zoveel leuke plekken zijn op de wereld naast Groningen. Ookal blijft Groningen natuurlijk altijd in je hart zitten, andere plekken hebben nu bij mij ook de ruimte gekregen om opgenomen te worden. Eigenlijk komt het erop neer dat het vertrekken naar andere omgevingen zoveel makkelijker is als je weet dat datgene wat je achterlaat, een fantastische plek is om naar terug te komen. En met die instelling kijk ik ook naar deze trip naar Californie. Begrijp me niet verkeerd, ik geniet hier fantastisch, maar het thuiskomen lijkt me ook weer zo leuk!
Morgen is niet alleen me 20ste verjaardag, het is ook me 15th Anniversary van mijn honkbal carriere. Ik weet nog goed dat ik naar me eerste training ging in groningen op me verjaardag samen met Opa Meijer. En hoewel ik toen al zo genoot van dat balletje, een rode nep-leren handschoen en een te lange knuppel, gedurende mijn tiener jaren is mijn liefde en respect voor het spelletje alleen nog maar gegroeid. Honkbal, met zijn kleurrijke geschiedenis, en zijn terugkomende populariteit, is toch echt mijn spelletje geworden. Ik ben nu al bang voor de dag dat mijn zoon zegt: “Pap, ik wil voetballen.” want ik weet niet of ik dat dan trek. Toch wil ik niet zo iemand worden die in tranen uitbarst als de A’s de World Series verliezen en vervolgens me ziekmeld voor de komende twee weken, want “het blijft maar een spelletje”. Tegelijkertijd is dat een van de lelijkste dingen die iemand tegen me kan zeggen want voor mij is het al veel meer dan alleen een spelletje.
Ook hebben mijn tiener jaren mijn eerste serieuze relatie gebracht, en hoewel dat af en toe als een rollercoaster ride voelde, prijs ik nog steeds elke dag die ik met Carlijn heb gehad. Van die relatie heb ik enorm veel geleerd, niet alleen over liefde maar ook over mezelf. En hoewel ik op dit moment heel veel leuke herinneringen kan delen die ik heb aan haar, zijn er veel ook prive dus sla ik dat nu even over.:)
Dus vandaag op me laatste dag als teenager, heb ik even een moment genomen om door die glorieuze tiener dagen te bladeren, sommige dingen heb ik op me witte vel kunnen krijgen, maar de meeste dingen kunnen maar moeilijk neergezet worden met een toetsenbord, en als de jonge schrijver die ik nog ben, heb ik dus veel dingen achterwege gelaten. Wel wil ik iedereen hartelijk bedanken die mij heeft geholpen door mijn tiener jaren heen, iedereen die het met mij gedeeld heeft, en iedereen die met mij gelachen heeft. Maar met name wil ik me vader en me moeder bedanken. Want ondanks alles wat ze hebben meegemaakt, waren ze er nog steeds altijd voor mij. En nu nog maken zij dagen als deze mogelijk voor mij.
Het is een fantastische tijd geweest, en ik mag mezelf met deze 10 mooie jaren ook echt gelukkig prijzen. De dingen die ik heb gezien, en de dingen die ik heb gedaan voor me 20e, doen mij alleen maar hopen dat dit slechts het begin is, en dat er nog veel meer te komen is. En morgen begint het dan, de eerste dag van de rest van mijn leven. De eerste dag van mijn twintiger jaren. De eerste dag na mijn tiener jaren. Maar ik weet nu al, morgen voel ik me geen spat anders. Misschien maar goed ook.;)
-
07 Mei 2007 - 08:14
Lourdes:
Hola Max,
van je mammie heb ik gehoord dat je vaandag 20 wordt en "she is so proud"!!
Gefeliciteerd!!!!!!! met je verjaardag.
Have a nice day and enjoy every minute (even mijn engels opfrissen ehem)
-
07 Mei 2007 - 09:58
Opa En Oma:
Max, van harte gefeliciteerd met je verjaardag, we hopen dat je een leuke dag hebt met je vrienden. Je verjaardagskadootje krijg je als je weer terug bent in holland. J3e moeder heeft een mooi huis en jouw kamer ziet er goed uit.
Liefs van je opa en oma. -
07 Mei 2007 - 10:02
Adriaan:
Max, gefeliciteerd met je 20ste!
Hier is het echt heel naar nat weer... zeker geen weer om het volleybal net op te zetten zoals vroeger. -
07 Mei 2007 - 13:17
Marion:
Hey Max!!!
Gefeliciteerd met je verjaardag!!!
leuk verhaal over je 10er jaren en super leuk om ff rond te neuzen op je site ;)!
Veel plezier met alles en geniet ervan!
Liefs,
Marion -
10 Mei 2007 - 12:46
Douwe:
Ja jongen wat heb je al veel meegemaakt!!Onthoud de mooie momenten maar goed, vanaf je 20e wordt het alleen maar minder!! ;)
Douwe (20 jaar, 3 maanden) -
10 Mei 2007 - 17:19
Pec:
ja.. wat douwe zegt!:P -
12 Mei 2007 - 09:59
Josefien:
Heey Max!
Wat leuk dat je in Amerika zit! Heerlijk genieten zeg! Nog gefeliciteerd met je 20e verjaardag, beter laat dan nooit;)
Maak er nog wat leuks van daar en hopelijk tot gauw.
liefs,
Josefien (je nichtje van 21:P) -
12 Mei 2007 - 15:24
Zusje:
hey maxie,, grote broer..tranen komen in me ogen.. je bent een goede schrijver en ben blij te horen hoe je van het leven geniet.. ook pap en mam.. ze zijn ook zo blij en trots op jou. ik die niet 20 jaar van je heb meegemaakt ben blij met de bijna 18 jaar waar je bij bent geweest. Ik had geen betere broers als jou en adi kunnen wensen..
liefs je zusje
bijna 18 en voelt al heel oud:P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
